Ah İstanbul Yedi Tepeli Cennetim,
İsteyipte yaptıklarım,
İsteyipte yapamadıklarım gibisin,
Sen görüp bildiğim,
Sen yaşayıp göremediklerimsin.
Umutlarımın şehri,
Duygularımın konak yeri,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
