Şiir Hanım ve Biz Şiiri - Nuray Açar

Şiir hanım ve biz aynı sofrada iki dosttuk
ve aynı sokakta iki komşu
ve aynı yolda yürüyen yoldaştık biz

Akşam sisini saldı mı dumanlaşan gökyüzüne
ve çıkarken nefesimizi tutarak mahallenin yokuşuna

Şiir hanım ve biz aynı sofrada iki dosttuk
ve aynı sokakta iki komşu
ve aynı yolda yürüyen yoldaştık biz

Sabah kedi köpekten önce kapı önüne bırakılan
bizim sesimizle başlayan sokak gürültüsüne
bir bir karışan sütçü simitçi sonrasında eskici nayloncu

Şiir hanım ve biz aynı sofrada iki dosttuk
ve aynı sokakta iki komşu
ve aynı yolda yürüyen yoldaştık biz

İlk veda geldi bir cumartesi ezanında
bilmezdim dünyadan göçenin anne ismiyle anıldığını
ve hiç dili dilime değmemişken sohbetlerimizi yad ettim
gözlerimizde başlayıp yüreğimizde demini bulan.

Şiir hanım ve biz aynı sofrada iki dosttuk
ve aynı sokakta iki komşu
ve aynı yolda yürüyen yoldaştık biz