ŞİİR HAKKINDA DÜŞÜNLER İM
Şair denince aklıma gelen, aşka ve sevgiye yüreğini köle etmiş ve bu sevginin başına da insan ile doğa sevgisini koyan, toplumun sorunlarını kendi sorunu, başkalarının derdini kendi derdi sayan ve her platformda bunları korkmadan dile getiren, savunan gönül erleri gelir.
Ben Yunus felsefesiyle büyüdüm. Onun için tüm yaratılanları yaratandan ötürü
karşılıksız severim. Şiirlerimde hep bu anlayış öne çıkmıştır.
Bir şiirin serbest vezinli ya da kafiyeli olması beni ilgilendirmez. Beni asıl ilgilendiren şiirin teması ve şairin öne çıkarmaya çalıştığı, sezdirmeye, vurgulamaya uğraştığı ana düşüncelerdir.
Benim şiirimde her zaman insan ve doğa sevgisi öne çıkmıştır. Bu duyarlılık bende inanılmaz duygular yaratır. Alır beni başka alemlere götürür.
Örneğin; bir kuşun ötüşü, bozkırda bir çiçeğin açılışı, yağmurun siyim siyim yağışı, katar lanmış turnaların geçişi, güneşin doğuşu, yıldızların göz kırpışı, ayın mehtabı, ağlayan bir çocuk, yoksul bir kadın, sebebini bilmedikleri anlamsız bir savaşın
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız