Şiir Gibi Kadın Şiiri - Bilal Karaman

Merakta kalma
İnan ki uykularım bölünmüyor
Gecenin bir vakti
Kendimi sokaklara da atmıyorum
Düşler
Hayaller
Hepsi yok oldular

Papatyalardan fal
Yıldızlardan dilek de tutmuyorum

Hani, seninle olmak
Memlekete sığınmak gibi bir şeydi ya
Artık şehirden de soğudum, ısınamıyorum
Göç etmek için gün sayıyorum

Alkol, sigara
Jelâtini açılmamış küfürler
Tüm kötü alışkanlıklarım
Seninle birlikte bittiler

Hatta kaldırım taşlarını sayamıyor
Islık da çalamıyorum

Geriye dönüp
Sorgulama yapmıyor da değilim
Niçin di, neden di
yanlış neredeydi

Belki zamandan
Belki mekândaydı tuhaflık
Ne vakit seni yoklasam
Yüzümü sana dönsem
İçimi acıtıyordun

Her şey bitti işte
Ebedi olan bir tek şey kaldı
Senin için hiçbir şey ifade etmeyen
Benim için çok değerli olan
Yazdığım cümleler

Belki de olmasaydı şu gurur yaptığın
Keçi gibi inadın, kopmayacaktım
Sen şiirlere yakışıyordun
Şiir gibi kadındın
Şimdi, seni yazıyor olacaktım…