en acımasız karanlıklardan uyandık sabahlara
bilinçlerimiz ateş yığını, bilinçlerimiz kor
gözlerimiz yitik morumsu beneklerden
ellerimiz bağlanmış evrensel öfkenin düğümüne
vurgunduk, yorgunduk ve öylesine inançlı
vurduk kendimizi toz duman yollara
sonunda vardık az sevinçli yaşamlara
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta