Bak arkadaş,
Öyle şiir deyip geçme,
Böyle küçümseyerek gülme.
Elli yıl sonra,
Her şeyin yerinde yeller eserken,
Bu şiirler ses verir,
Geçmişten geleceğine.
Dertli kütüphanenin,
Tozlu raflarında,
Bir garip okuyacak belki,
Sessiz,sakin kendi dünyasında.
Kenardan geçerken bir yolcu,
Durup izleyecek mezar taşında,
Sanatlar kalır ancak,
Tarihin aklında.
Unutma,
Nemrut Nemrut diye,
Firavun Firavun diye anılır.
Ama Aristo’yu bir dünya tanır,
Çünkü platon okullarında,
İlim ve sanat anlatılır.
Hasan Arpacı,1984,Tokat
Kayıt Tarihi : 20.5.2020 22:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!