Burada da, başka edebiyat sitelerinde de gözlemlediğim bir gerçek var: Kalemler esaret altında! Bu düşünceyle, içtenlikle kaleme aldığım yazımı sizlere sunuyorum.
Şiirin özüne ihanet edilmiştir. Artık şiir, anlamını bulduğu gönüllerde değil, birbirini besleyen sanal menfaat ilişkilerinde yaşamaktadır. Oysa şiir, çıkarın değil vicdanın, beklentinin değil ruhun sesidir. Şair, alkış uğruna değil, içindeki gerçeği duyurmak için yazar. Ama şimdi? Şiir, hakikatin parıltısından uzaklaştırılmış, kalemin ucuna bağlanmış bir ödül sistemiyle yönetilir olmuştur.
İnsan, Platon’un mağarasındaki gölgeler gibi, şiirin gerçeğini değil, sadece yankısını duymakta. Gölgelere tapar gibi, parlayan her kelimeyi şiir sanmakta. Ama sahte ışık, gerçeğin yerini ne zaman aldı? Ne zaman kelimeler, hak ettiği için değil, geri dönüş alacağı için alkışlandı? Şiirin kıymeti, ses çıkaranların sayısıyla ölçülür oldu. Oysa en derin dizeler, bazen fısıltıyla başlar.
Nietzsche’nin dediği gibi: “Hakikatin değeri düşmüşse, ona biçilen bedeli sorgulamak gerekir.” Bugün şiire biçilen değer, onu en çok alkışlayan ellerin sayısıyla ölçülüyor. O eller ki, karşılığını almadan kıpırdamayan, içtenliğin değil, karşılık bekleyen hesapçılığın elleri.
Şiirin gerçek okuru, kelimelerin içine sığınandır. O kelimeleri tüketmek için değil, onlarla var olmak için okuyandır. Ama şiir, özgürlük arayışındaki bir kuş gibi, altın kafeste süs eşyasına dönüştürülmüş. Oysa şiirin doğası, kafeslere sığmaz. Şiir, övgü için değil, hakikat için yaşar.
Bir gün gelir de şiir, ait olduğu yere, yani yüreklere döndüğünde; bir gün gelir de yorumlar, ödünç alkışlar için değil, hak ettiği için yazıldığında… İşte o zaman, şiir gerçek anlamına kavuşacak. O zaman kalemler özgür olacak, kelimeler esaretten kurtulacak. O zaman, paraya göbek atan şiir değil, hakikate göz kırpan dizeler yaşayacak!
Tamamını Oku
bir süredir aklımda olan fakat bir türlü dile getiremediğim duygularıma tercüman oldunuz. bir kaç gün önce de şiir olarak yazmıştı benzer olumsuzlukları bir kadın şair. samimi ve yürekten kutluyorum. saygılarımla
Çok teşekkür ederim hocam
Nihayet. Nihayet hakikati haykıran bir yazı okuduk.
Elbette ki yazılan bütün yazılar güzeldir, okunmak için yazılır
. Fakat böylesi yazılmadı.
Yazınızı okurken bir anı mı hatırladım. Herkes şiir yazabilir, bu herkesin içinde ben de varım. Ama yazan herkes şair değildir. Yazan herkesi şair telaki etmek veya herkesin kendisini şair veya yazar bilmesi, edebiyata şiir ve şaire hakarettir diye düşünüyorum.
Dediğiniz gibi, yorumlar, şiirin içeriğine, toplumsal duyarlılığa, edebi değerine bakılmaksızın, sen bana, ben sana şeklinde yürüyor.
Bu nedenle yazınız çok etkili ve çok değerlidir.
Şair olmayan şairden size desteklerimi sonuyorum
Çok teşekkür ederim
Selâm duam ve hürmetlerimle efendim
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta