Şiir değil duygu gündemi Şiiri - İrem A ...

Gördüklerimizin ötesinde görmediğimiz şeyler var
Bildiklerimizin ötesinde bilmediklerimiz,
Her şeyi bilemeyiz elbette,
Yazılan her sözün altında derin duyguların İmzası yoksa,
Yazan kişi yaşayan kişinin hakkına girer,
Sınanmadığı bir acı üzerine,hiçkimsenin hükmü yoktur,olmamalı.
Biz Hayır’da şer ,şer de hayr’ın olduğunu Öğrenmişiz bir kere,
Bilinçaltımızda ilahi bir kudretin bizi yönettiğini ve yazılanı yaşamakta mesul olduğumuzu ezberledik bunda hemfikiriz.

İnsanoğlu herkeste mükemmeli arayıp,Kendini geliştirmek için ,bir adım atmayacak kadar tembelleşti,Başkalarını eleştirirken çok Cesur oysa,önyargılarda limitsiz,yermelerde sınır tanımaz fakat işler kendine döndüğünde oldukça cimri.
devasal hatalar bulup ,her gece vicdan sorgusunda yerle bir ettiğim için ,kendime şefkat borçluyum.

iyi niyetleri hâlâ seviyorum temiz gülücükleri ve bembeyaz gülleri,almaktan çok vermeyi katlanmaktan çok katmayı,özveriyi ve hep mutlu olsunları insanları ve de masum çocukları…belli bir yaşa gelince artık çiçek beklemiyor ,çiçek yetiştiriyorsunuz ,yalnızlığın o hınzır sanrılarında yanlışta doğruyu,doğruda yanlışı ,ve huzuru bulduktan sonra ,kocaman bir bahçeniz olduğunu farketiyorsunuz,mükemmel olmak için doğmadık, hata yapmaya devam edip ,hatalarınızı alnından öpüyor ve büyüyorsunuz.

Hiçbir şeye geç kalınmaması gerektiğini ruhların sonsuza dek yaşadığını,hiçbir emeğin hiç bir duygunun ziyan olmadığını öğreniyorsunuz,ölüm gibi bir gerçeği ,yaşamak kadar güzel bişeyle birlikte bilip,içine buz atılmış şarap misali ,tatsız ve o kadar da güzel ,günah işler gibi içiyor ,sarhoşluğu yetmezmiş gibi ,hep aynı çizgide dimdik yürümeye çalışıyoruz,arada kendimize ikram ettiğimiz mezelerle karın tokluğu sonra bir sigara daha,hayal kurarken dahi fakiriz,

Kapitalizm dünyaya hükmederken adaleti arıyoruz bir de ! Sonra bir dilenciye rastlıyoruz “Allah Muhammed aşkına “diyor ,hiç tereddüd etmeden vicdanını sömürüsü hadi hücum ,birileri bir köşede gururundan ölüyor. çocuklar susturulmuş,bazen umutlar can çekişirken,bazen ümit doğuyor,bilmiyoruz işte bilmememiz gereken herşeyi biliyoruz,bu devasal hiçliğin mertebesinde tevekkülle sükut kuşanıyoruz,çok yakışıyor üzerimize,çünkü başka türlüsünü bilmiyoruz..