Şiir dediğin sarmalı seni
İçine almalı
İşaret parmağıyla,
Gel,gel demeli şuh edayla.
İlk mısralarda daha,
İçin gıcıklanmalı okudukça..
Neyse şiirin konusu
Sen olmalısın kahramanı..
Sarhoş olanı;
Kokladıkça
Yarin saçlarını.
Gitme diye hıçkırdıkça
Akan gözyaşları,
Seninkiler olmalı gizlice..
Gülücükler atan bebek dudağı
Sımsıcak ana kucağı,
Buram buram tüten burnunda
Senin olmalı, baba ocağı...
Boynunu eğip secdeye varan
Sen,
Sen olmalısın Hakkın huzurunda...
Yaşatmalı şiir seni kendiyle
Harman olmalısın
Şairin derdiyle..
Tutabilmelisin kaleminden
“Hayır,hayır..! “
Şöyle olsun diye,
Çekiştirip elinden..
Ve çıktığında şiirden;
Zor dönebilmelisin dünyaya..
Alışmamalı birden
Gözbebeklerin odaya..
Düşünmelisin birkaç saniye,
Neydi bu sahi?
“Neydi.? “ diye..
Kayıt Tarihi : 5.12.2006 11:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bana göre tabii ki.. :)

tebriklerimle...
TÜM YORUMLAR (2)