Şiir Dediğin... Şiiri - Kemal Yavuz

Dumanı üstünde bir ekmek lezzetinde olmalı...
Umulmadık, şaşırtıcı imgelerle süslenmeli şiirler...,
Taptaze kelimeler yazılmalı mısralara,
bir bardak suda fırtınalar kopartmalı,
kırmalı demir parmaklıkları,
ufkumuza pencereler açmalı.
içimizi burkmalı koruk mayhoşluğuyla.

Aynı sözcükleri okumaktan/yazmaktan
glokom oluştu gözlerimde.
Sinameki suratsızlıkları taşıyan
dural bedenlerin deforme olmuş hali gibi,
dehşetengiz bir duygusuzluk,
aptallığın en /bilimsellik dışı / halinde,
ömrümden zaman çalmakta yazdığım şiirler...

Upuzun ömürler tüketmiş aşk hikayeleri,
sığdırılamaz gelişigüzel / sıradan,
ve dil ağız vermeden yazılmış bir şiire.
Sıradan olmak çirkinleştirmekte, / alışkanlıklar da/
/her şiirimden sonra/ şairliğime küfürler edilmekte...
Haklılar da küfürbazlıkta /galiba/
Utanmazlığın yasası henüz yazılmamışken...

Şiir okumak/yazmak, küfürbaz olmaktan iyidir;
Her şiir ütopyalar kurdurur iç dünyamda.
Ütopyamın masallarını anlatır şiirlerim.
Ağır ağır ağaran soyut seherler uyandırır gözlerimi
ve kavuniçi batışlardan ilhamlı duygular satın alırım
şiirlerimde yazmak için ve her şiirim,
konuşarak anlatmaktan daha kalıcı kılar duygularımı.
Daraldığım her an bir genişlik duygusu verir içime

Harfleri zincirlere vururuz zaman zaman,
kıramayız da halkalarını bu çürük dişlerle ısırarak;
sözcükler ordusuz kalır harfler olmadan...
Savaşlarda değil, kurulan düşlerde tükenir insan!
Düş avcılığının realitesi eli boş dönmektir avdan;
bu nedenle bir bıkkınlığa düşebiliriz her an,
Bıkkınlık üretmek marifet değildir yazmadan...

Düşler bir yağmur bulutudur
şiirler yağmur damlaları...
Düşleri yok edersek, şiirler yok olur...