Şiir Çeketli Adam Şiiri - Deniz Gece Mavisi

İki yabancıydık seninle ben
Bir durakta, bir köşede karşılaşabilirdik.
Ne aklımızda bir isim vardı,
Ne de kulağımızda bir ses.
Sadece gözlerin şahitlik edeceği kadar özel bir aşktı beklentimiz.
Sonra karşılaştı yollarımız.

O an, belki saniyeler durdu.
Gözlerin gözlerime değdi,
Ne dünya döndü ne rüzgâr esti,
Sadece içimizde fırtınalar esti.

Bir bakıştan fazlasıydı her şey.
Dilin söyleyemediklerini,
Kalp susarak anlatıyordu.
Ama konuşmadık, konuşamazdık.
Sen sus,
Ben pus olmuştum.

Bir yabancının teninde bulduğum,
Tanıdık bir yalnızlık boynunu büküyordu.
Sen gitmeden önce
Zamanı durdurmak istedim.
Ama gittiğin o an,
Büyü bozuldu.
Düştü atından prens.
Bir şiir daha yazıldı kalbimde o an,
Sözsüz, sessiz, koca bir boşlukla beraber.
İki yabancıydık artık, sen hiç bakmamıştın sanki gözlerime.
Ben hiç tanışmamıştım seninle.
Acı bir hikâyenin sonunu yazıyordu
Yanaklarımdan damla damla süzülen yaşlar.
Her sözün beynimin duvarlarına vurup geri dönüyordu.

Uzanıp sıktın elimi, hoşça kal derken.
Hani gitmeyecektin, diyemedim.
Sokağın kaldırım taşlarını yalarken
O siyahtan da siyah pardösün
Aklımda sadece gözlerin kalmıştı.
İnsan bir bakışı,
Bir gülüşü,
Bir pardösüyü özler mi?
Özlermiş.

Üşümüş omuz başlarımı bir daha hiçbir pardösünün ısıtamayacağını bilmeden,
Islatıyordu sokağın kaldırım taşlarını gözyaşlarım.
Yine gel, siyah pardösülü,
Şiir çeketli adam.
Şiirlerim yetim kalmasın diyemesem de,
Şiirlerim yetim,
Yüreğim ise öksüz kalmıştı.
Nasıl mıyım?
Öksüz ve yetim.
Yaşıyorum işte...
07.10.2024 16:30