Şiir bilmezdik çocukken biz

Şiir bilmezdik çocukken biz
Roman olduk büyüyünce
Sürüklendik öykülere karga tulumba
Kirlendik kör vakitlerinde gecenin
Karanlık hüzünleriyle
Gebe kaldı ruhlarımız
Sarhoşken
Sevdanın sır kapılarında
Takati düşmüştü gözlerimizin bakarken
Prematüre doğan İnsanlığa
Bakıma muhtaçken gelişememiş duygularında
Yoğun bakımın küvezinde
Olgunlamamış ham beyinlerinle
İşte tam da burada şiir'i sürdü ateşe AŞK
Pişmesi için insanlığa