Şiir Bahçesi Şiiri - Şevket Babak

Şiir bahçemde, gezerken,
Size, bir demet sunmak geçti, içimden,
Bahçemin, muhtelif köşelerinden,
Bazı çiçekler topladım, fazla seçmeden.

İçlerinde acı, hasret, gurbet kokan,
Bazen bir arı gibi, insanı sokan,
Bazılarında, hayat yokuşunda ömrü dolan,
Karamsarlık içersinde, bocalayan çiçekler.

Bazen aşka, sevgiye, ihanete yer veren,
Bazen, gözlerden kalplere akıveren,
Onsuz, olmaktansa, ölmek istenen,
Mezarlıklarda, kendiliğinden biten, çiçekler.

Benim bahçemde, artık çiçekler açmıyor,
Artık, hepsi de bana, sen yaşlandın, diyor,
Bu yaşta da zaten, bu kadar yazılıyor,
Gönül bahçemdeki çiçekler, solup, kuruyor.

İşte, bu son çiçeklerden, size bir buket yaptım,
Sizler, Şevket dedenize, fazlaca aldırmayın,
Sizin bahçenizdeki çiçekler, devamlı açar olsun,
Gönül bahçeniz, mis kokulu çiçeklerle dolsun!