Derdini veren Allah, dermanını da verirmiş
Yeterki sen ara, derman mutlaka gelirmiş
Etrafına bir bakın, dertsiz insan hiç var mı?
Bu fani dünyada, dertsiz yaşamak kolay mı?
Çok şükür yurdumuzda açlıktan ölen, yok
Ama iyi, ama kötü, herkesin karnı da tok
Ya dünyada açlıktan ölen bazı insanlar
Yazıyor gazeteler, gösteriyor televizyonlar.
Bunların hepsi de birer insandır
Onlarında yaşamak hakkı vardır
Hele, daha dünyaya doyamayan çocuklar
Bunlar için, hepimizin yüreği sızlar.
Bazıları ekmeği çöp tenekesine atar
Bazıları, pasta ile kahvaltı yapar
Bazıları sabah erken çıkıp, simit satar
Ya açlıktan ölüp giden biçare çocuklar.
Çocuklar, ah çocuklar
Onlar, ana kuzusudurlar
Derler ya ağlarsa anam ağlar
Gerisi yalancıktan ağlar.
Çocuk bu, o bir gelecektir
Çocuk bu, o bir çiçektir
Çocuk bu, o meyve verecektir
Çocuk bu, o kız veya erkektir.
Ne yazık ki, büyümeden ölen çocuklar
Ne yazık ki, açlıktan ölen çocuklar
Ne yazık ki, bilmeden kaybolan hazineler
Dünya, onlardan neler bekliyor, neler?
Belki, bütün dünyaya huzur getirecekler
Belki, açlıktan kimseyi, öldürtmeyecekler
Belki, ömrü uzatacak, yetişmiş tabipler
Belki de çıkacak dünyayı yok edecekler.
Bilinmez ki çocuk ne olacak?
Bilinmez ki, çocuk ne yapacak?
Yalnız var ki bilinen bir gerçek
Maksat, açlıktan çocuk, öldürmemek!
Şevket BABAK
Ankara
Kayıt Tarihi : 4.12.2007 12:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şevket Babak](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/04/cocuklar-olmesin-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!