Şiir aşkı öğretir insana

şiir aşkı öğretir insana

haram suların ağzı gül koktu
toprak bu suya mezar oldu
suyun dili tutuldu haram tabuydu.
yüzüm boş döndü yine aşkın aynasından.
aşk haram oldu, oysa haram olurdu!
dalgın sular gibiydik dalıp giderdik boşluğumuza,
kefilimiz bulutlardı, sevdam ölü ele geçirildi…
tuz dağında doğdum tuz tuz soğuk terledim
güneşi yontma sebebim tuz yüreğimdir.
iki dizelik yer edinmişti yüzünde güneş diye şiirim.
tabu ve tapu yoksa sevdada,
zamanlık seyran olur aşka…
sevişmek baş köşeye kurulur yatakta.
bunca parçalandık, aynalara hangi yüzle gidilir.
aşk hayatın en berceste imgesidir,
o yüzden anarşisttir her türden erke karşıdır.
su/suver, su sızdı aramıza,
açıldı yaramız bir kapanmaza.
susar yarama susarım…
dil at söze değsin,
bakış at göze gelsin
uykusuz dağlar dinlesin
bir sevişe dilim terlesin.
dağı dilinden çıkaran dağlanır bilesin.
altı sekizlik sarmalarım dansa,
dört dörtlük öpmelerim yara
budur ezgili şiirlerimden düşen payıma.
bir de böylesi şiir bozguna dağınıklığa.
şiir aşkı öğretir insana…