İnsan olmak anne, ne garip şey
İhsan verilmiş ki üretiyoruz çılgın gibi
Sanayi bölgesinin orta yerinde
Sosyalleşememis tesisinde
Herkes bir koşturma içindeyken
Telefona yapışıp kalmak gibi
Kokladığım çiçekler güneşe döner gibi
Kopardığım meyveler kurudu birer birer
Bir çay içtim olmadı
Bir daha içtim zaman dolmadı
Beklemek ne garip şey anne
Uzanıp uyumak varken sereserpe raporlu günlerimde.
Hayat anne ne garip şey
Tutuşmuş yaşam telaşına
Hayaller kurmak yaşamak yerine
Yaş elliye dayanmış bir yandan
Solumak geçmişi kederlerinde
Solumak candan, anne
Ne garip şey
Beklemek hiç ölmeyecekmiş gibi
Kalmak ağırlaşmış bir bedende
Oysaki dönüyor dünya
Aylardan nisan ayında
Bir garip zaman da
Bir yandan yağıyor kar
Gazel çekiliyor bir yanda
Her saniyede yüzlerce resim paylaşılırken Instagramda
Bu ben miyim
Ben kimim diyorum
Kendim hiç düşmüyorum yakamdan
Hangi ara kirlendik
Fikir buysa kültür ne
Ağlıyor dünya anne
Yaşlanıyor mu şair yüreğim
Sesim susuyor da
Susmak bilmiyor dizelerim
Yeryüzü kanıyor anne
Şiir ağlarsa şair susar
Hak kimin hukuk kime
Artık ölür mü masum insanlar
Allah'a yönelmiş camilerde
Kiliselerde
Filozoflar dolduruyor tv'leri
Değil mi ki google bu alemin feneri
Bu nasıl ironi
Ortada kara kedi de yok
karanlık oda da
Kör kuyuya düşürmüşler körleri
Anlıyor musun anne.
Sesim kısık
çıkmıyor anne sesim
Geçen hafta kanlı bir düğümü kesti hekim
ses telimden
Ateş çıkıyor bu yüzden
Soğumuş kalemimden
Insan olmak anne
ne garip şey
Sanayi üretirken deli gibi
Herkes bir koşturma içindeyken
Kayboluyorum hecelerimde
Harf dokuyorum ekrana
Tutsun diye ahım akıp giden zamana.
Ali YEGIN
Gebze GOSB
21.04.2019
Kayıt Tarihi : 22.4.2019 11:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.