Şiir Şiiri - İbrahim Çetinkaya

Şiir bazen istediklerini görür
Sen habersiz bir öpücük kondurursun
Bembeyaz bir sayfaya
Bazen kanar o sayfa
Bazen kırışır mutluluğundan
Bir bakarsın ıslanmıştır dudaklarından
Bir bakarsın ağlar rujunun acı tadından

Şiir bazen geleceği görür
Hecesinde kafiye olur akmadan yaş
Bir dokunuşun habercisidir bazen
Bazen bir gülüş için izin alırsın
Sen şiire uyarım sanırsın
Oysa o bilir bazen geleceği

Şiir bazen bir çiçek olur
Kara kalemin izi rengarenktir
Okşarsın,konuşursun,küsersin bazen
Koparırsın dalından
Acısı yüreğini yakar

Şiir aşktır bazen
O sana tutulur
Sen iki kat ona
İki satır okşamak istersin
Ağırlaşan kafanı çağırırken yastığın
Kesersin uykunun en tatlı köşesinden bir damla
Bir bakarsın göl olmuştur sayfa

Şiir vurulur bazen
Zanlısı dostundur
Kırılır en kalın kalem izinden
Oysa şair şiir kıymıştır dostluğa
Şiir kanar işte
Bazen kırmızı, bazen siyah kalır o sayfada

Şiir bazen susar
Sustu mu anlaki gelmiştir vakti vedanın
Ve susarsın
Kırar kalemini sahibin.