Sihirli Şiiri - Aslı Demirel

mehtap aydınlığı odada
yaramaz sevda kırıkları koşturur
yakarcasına
acıtıp kaçarcasına
salınıp canı dipsiz kuyulara atarcasına

kimbilir kaç elin artığını silip temizlediki yürek böyle çarçaput
kuru güller masa süsü vazoya doluşmuş hıncahınç
unutulmak istenenleri dağlarcasına her yana

kurnada gümüş hamam tası
nine yadigarı
ışıl ışıl hatıralarıyla
uzansa elim
arınırmı vurgun izlerim

çok şahit aradım da gözyaşlarıma
yine tek kendim oldum omuz sıvazlayan ayna karşısında
daldı puslu göbeğine bakışlarımın özgürlüğü
izin bile almadı
derin soluklara yorgun kaçak arzular saplandı

bakma öyle küçüğüm
hançerlere göğüs germek zor
liğme liğme edilirken sessiz kalmaksa yakıcı bir kor
un ufak edilen günleri birleştireceksin marifetince
ve hep özleyeceksin
dedeni de

eee dede
niye sihirlisinden almadın elma şekerimi
kalıverseydim ellerinde ki halimle
omuzlarına tırmanan bebek tenli kız olsaydım
yine aşı dönüşü kucağında ağlasaydım
tek derdim o olsaydı

hem
ne sen giderdin
ne de bunca koşar adım kaçanların
ayak izlerini taşırdı bedenim
ve hep gölgesiz düşerdi üstüme güneşim...

(24 09 2007)