Sığmam İçime Şiiri - Muharrem Pala

Ayrılık rüzgârı geçti üstümden
Yıkarım bendimi sığmam içime
Ayrı kaldım Mecnun gibi dostumdan
Dökerim gözyaşı sığmam içime

Zor günümde bana destek olurdu
Kötülük yaptırmaz köstek olurdu
Nerde olsam arar beni bulurdu
Bakarım yollara sığmam içime

Yanıyor yüreğim su söndüremez
Giden sevgiliyi kul döndüremez
Kulum diyen akıl sır erdiremez
Ekerim çileyi sığmam içime

Evimden dışarı gayri çıkamam
Kimsenin yüzüne dönüp bakamam
Ondan gayrısına aba yakamam
Takarım kafaya sığmam içime

Boğazıma kadar doluyum dolu
Kaybettim Leylâ'ya giderken yolu
Pala'm yanar duymaz Allah'ın kulu
Akarım hasrete sığmam içime