Sığır - Davar Şiiri - İbrahim Çelikli

Adamlar;
bir araya gelirlerdi
cumadan cumaya da olsa
çobanlar ziyan olduğunda;
muhtar odasında
çoban
“-ben yedirttim sulf olalım”
derse ne âlâ
“-emme kabahat altın göynek de olsa
kimse keymek isdemez” derler
değilse; hey’et keşfe gider
ziyan olan tarlaya

çobanlar inkar eder,
ziyan elbet birinin
“-Kara Amat kusturmak için”
boğazını sıkarmış keçinin
hâlâ anlamış değilim;
ekin alinin, velinin.
elbette ziyan çobanın tekinin

muhtara ne oluyor,
kestiği ceza ona mı kalıyor,
böyleyse,
zarar görenin bundan ne kârı var
değilse ne işe yarar
iki bekçi bir muhtar

Bel'i Tokmacıklılar,
Çataldepeyi;
Eyuplarlı, Gövcelli, Celeptaşlı
çobanlar basar
öğrek sürüsü yer-içer Çayırda
Zıngıldakdaki tokatta yatar
bücüklü sağmal inekler
sabah iner
akşam çıkar
zavallı hayvanlar

günah valla billa
köyün sığırına