Sığınırdım Koynuna Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Dünyada en çok seni sevdim
Adamların en güzeliydin sen.
Nasıl severdim seni bir bilebilsen.

Ayağımda kara lastikle geldiğimde kapına
İstanbullun en sancılı sokağındaydın.

Dertlerimin üstüne devrildiğimde,
Sancılarımı sana sağardım.

Sen bütün sağırlığına rağmen,
İstanbul'a duyurmuştun kendini.

Bunca acılara rağmen,
Çok az ağlardın;
Ben bu tarzına sana hayrandım.

Tahtakurusundan uyuyamadığımı
Karnımı doyuramadığı mı bilirdin.

Yetimliği öksüzlüğü yersizliği,
Bilirdin açlığı çıplaklığı.

Üstümden başımdan utanmanın acısını,
Utana sıkıla
Yük ola ola
Sığınırdım koynuna.

Paraydı her şey paraydı,
Yazıklar olsun ki paraydı.

Barınmak uğruna dedik,
Kazanmak uğruna ne hale geldik.

Ne günler gördük
İstanbul’un en zehirli sokağında
Yitirdik birbirimizi
Ölümüzü dirimizi.

Şimdi bir balıkçı meyhanesinde
Mezarını bile bilemediğim
Dünyada en çok onu sevdiğim
Adamın adamım canım..

Yüreğimden beynime,
Beynimden yüreğime,
Acısını taşımakla meşgulüm.