Sığınak ve Çocuk Şiiri - Hamdi Oruç

Sığınak ve Çocuk

Kaçtım fahişe dünyadan
Ölüden-diriden
Kendime mavi sığınak için
Ölümsüz aydınlık için
Yas evinde

Yas evindeyim
Ölüm peşimde
Yok bir sığınak

Bakışlarımda hep şu çiçek mana şimdi:
Allah dilerse
Taş şefkate gelir...
Gördüm
Anne ölümlü
Taş ölümlü
Tek Allah Baki
Karşımda yas evi ve büyük gerçek

Yas evi güneş
Ölümü unutturamaz bana bu çılgın hayat

Yas evinde ateş
Her yas evinden bin nur fışkırır göğe...
Aklımda hep çiçek düşünce

Her yas evinde
Beynimin ormanlarında çakallar ulur
Gönlümün çölünde rüzgar uğuldar
Sessizliğim odadan odaya geçebilir yetim çocuk gibi
Sessizliğe kilitlenir mi bu hakikat
Ölüm var her şeye...
Aklım mavi bir düşünceye dalar gusul niyetine
Taş şefkate gelir...diye haykırır gözlerim

Yas evindeyim
Ölüm peşimde
Yok bir sığınak

Dünya iki kapılı karanlık han gibidir
Çocuklar gibi ağlar gönlüm kalamaz sığınaksız bir an bile
Yas evinde

Alnım çatlar yas evinde
"Ölüm var her şeye" der yas evi
Gördüm
Savaşı var ölümle, hayatın dünyanın her yerinde...
Gözü yaşlı çocuk gibi gönlüm...

Annesi ölmüştü çocuğun
Diğer kadınları elinin tersiyle itti çocuk
Tek annesini aradı
Yas evinde
Yas evinde o çiçek

Ölüm güçlü sessin sen kulağımda şimdi
Gönlüm bu yetim çocuk gibi şimdi
Teselliye muhtaç bir çocuk

Yas evindeyim
Ölüm peşimde
Yok hiç bir sığınak

Güneş sönmüştü...
Ay susmuştu çocuk için...
Güneşi...
Tek sığınağı vardı çocuğun
Anne
Dünyayı dolduran anne
Yas evi çiçek

Gözlerim çeşme şimdi
Büyük gerçeği haykırıyor yas evi
Anne ölümlü aydınlık
Ölümlü her güneş...

Gördüm ki,
Dünyanın bir yeri karanlık
Bir yeri aydınlık...
Ömrün bir yeri karanlık bir yeri aydınlık...

Bu çılgın dünya yanar- döner
Her ışık söner...
Bir gün bu yas evi de bu çocuk gibi çaresiz kalacak
Yas evi çiçek

Yas evinde
Ölüm en güçlü ses
Güneş kulağımda şimdi