Sığdıramadık hiçbir şeyi hayata, kendimizi sığdıramadığımız gibi.
Ne istediğini bilmeyen, nasıl sevmesi gerektiğini anlamayan bir varlık olup çıkı verdik şu köhne dünya da.
Hep daha fazlasını istedik.
Doymadık, doyuramadık gözümüzü.
Sevdik.!
Sevgiden yoksun yaşamı seçtik hep. Kıymetini bilmedik sevdiklerimizin.
Çalıştık.!
Şükretmekten uzak bir tarz takındık durduk.
Ve öldük.!
Ve geçti iş işten.!
Ve son anda fark ettik koca bir hiç olduğumuzu.
Ve gerçekten anladık ölümün bize var olduğunu.
Ve sevdiklerimiz de, kazandıklarımız da arkamızda birer ağıt oldu.
Kıymet bilmedik.
Yaşamında, kendimizin de sevdiklerimizin de.
Haydi.!
Soldurmadan gülünü, kimsenin kırma gönlünü.
Kıymet bil.
Sevginle, Sevdiğinle yaşa.
Kayıt Tarihi : 3.8.2023 17:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!