Sigaramın Dumanı gibi 29 09.20024 05 40

Senin Yokluğun, Sigaramın Dumanı Gibi

Kaç yıl oldu sen gideli bilmiyorum,
Ama dinmeyen acın hala dünkü gibi,
Her nefeste, her solukta içime,
Hissederken yokluğunu.

Ellerimde yalnızca izmarit kaldı,
İçimde tükenmişliğin kül rengi boşluğu,
Sen de beni bir sigara gibi harcadın,
Her nefeste biraz daha yok ettin, be adam.

Her geçen gün, biraz daha erittin,
Yavaş yavaş, hissettirmeden tükettin,
Dumanla karıştı yüreğimdeki yangın,
Sevdanla kül ettin beni, savurdu hiçliğe.

Sadece izmaritler var şimdi elimde,
İçimde derin bir boşluk,
Her nefeste biraz daha yok oldum,
Sigaranın dumanı gibi seni içime çektim.

Her nefes yakıcı, her nefes zehir,
Sigara nasıl yaktıysa ciğerlerimi,
Sen de öyle yok ettin beni,
Her nefesinde acı, her nefesinde zehir.

Ve şimdi, acın dünkü gibi taze,
Her nefesim seni hatırlatıyor,
Senin yokluğunla yanmaya devam ederken,
Yalnızca izmaritler kaldı elimde, boş ve tükenmiş.

Sen dayan, be adam, beni yaktığın gibi,
Sen de yan şimdi, her nefeste.
Çünkü bu sevdadan geriye kalan,
Sadece seninle yanmış bir hayat, kül olmuş bir ben.

Her nefeste sen, her nefeste yangın,
Sevdan öyle ağır geldi ki,
Taşıyamadım, her geçen gün eriyip bittim,
Tıpkı sigaram gibi, her nefesimde biraz daha yok oldum.

Yordun beni, içimdeki yangınla,
Delirmenin eşiğindeyim, gülsem de, içim kan ağlıyor.
Ben kendi içimde kaybolmuş bir deliyim,
Hissiz, sessiz bir boşluk içinde eriyip gidiyorum.

Ellerimde yalnızca izmarit kaldı,
İçimde tükenmişliğin kül rengi,
Senin yokluğunda her gün biraz daha eriyorum,
Ve ben senin sevdanla kül oldum, yandım, tükendim.

Sigaranın dumanı nasıl yaktiysa cigerlerimi
Sen de öyle yok ettin beni,
Her nefeste, her solukta biraz daha azaldım,yaktın yıktın kül eyledin beni
Bir kül gibi savruldum rüzgarına, be adam