Kül tablası doldu, içim bomboş şimdi,
Yüreğim yanıyor, sessiz bir yangın gibi.
Ne sensiz geçebildi zaman usulca,
Ne de ben varabildim kendime, o kalabalık sokaklarda.
Sensizlik uzadıkça yankılandı adın duvarlarda,
Yastığımda geceden kalma bir sessizlik var hâlâ.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta