Sigaramdaki Sensizlik Şiiri - Emrullah İ ...

Kül tablası doldu, içim bomboş şimdi,
Yüreğim yanıyor, sessiz bir yangın gibi.
Ne sensiz geçebildi zaman usulca,
Ne de ben varabildim kendime, o kalabalık sokaklarda.

Sensizlik uzadıkça yankılandı adın duvarlarda,
Yastığımda geceden kalma bir sessizlik var hâlâ.
Bir duman gibi geçtin ömrümden habersiz,
Gözlerimden süzüldü uyku, her gece biraz daha sensiz.

Şimdi elleri ceplerinde, düşlere uzak bir adamım,
Yalnızlık içimde, sessizce örmüş yuvasını adım adım.
Yürüyorum seninle geçtiğimiz o eski sokaklarda,
Kendi kendime kaldım, savruluyorum kalabalıklarda.

Aynaya her baktığımda soluyor yüzüm,
Zamanla silinmiş çizgilerde kaybolmuş gülüşüm.
Her nefeste bir cümle düğümleniyor boğazıma,
Söylenemeyen kelimelerle biraz daha eksiliyorum aslında.

Her sigarada biraz daha yalnız kalıyorum,
Küllerimde uyuyan ölüme biraz daha yaklaşıyorum.
Zaman, sessiz bir cellat gibi izliyor beni,
Ve ben, adımı bile unutan hatıralara gömülüyorum.