Önümde boş bir kağıt var şu anda.
Düşündüğüm şey bunu nasıl doldurabilirim değil.
Neden bu satırları yazdığım.
Senin için yazıyorum hayatım.
Seni anlatıyorum satırlarımda.
Senin o gülüşünü anımsıyorum, sıcaklığını.
Ellerim seni yazmakta gecikmiyor artık.
Her gece yarısından sonra beni bekliyorlar.
Bu oda, bu masa, bu kalem, bu satırlar.
Hepsi dört gözle seni anlatmamı bekliyorlar.
Ben de sabretmelerini söylüyorum onlara, usulca.
Ne güzel günlerdi değil mi?
O kadar birlikte olduk ki bir bebek dünyaya geldi.
Tam tamına 9 ay 10 gün.
Bir " Masal " dünyaya geldi sayemizde.
Evet, bunu sana söylemiştim.
Bir kızımız olsaydı eğer adını " Masal " koyacaktık.
Hani nerde? Sen nerdesin? Masal nerde?
Seninle boşanmış çiftler gibi hissediyorum.
Mahkeme kararıyla kızımı benden aldın sanki.
Hayatım.
Bana geri dön.
Masal'ımı getir banaç
Çok özledim O'nu.
O'na sarılmayı, şiirler okumayı çok özledim.
Bu şehir artık bana yabancı geliyor.
Her gördüğüm çift bana ikimizi " Biz " i hatırlatıyor.
Artık sigaramı bile yanında kahveyle içiyorum.
Sırf tek kalmasın diye.
Bir markete girsem, iki çikolata alıp çıkıyorum.
Yalnız kalmasınlar diye.
[ 24 Aralık 2012 ]
Faruk KaraKayıt Tarihi : 27.5.2013 13:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)