Sığamamak Şiiri - Onur Yiğit Aras

Kaldırımlar daraldı adımlarım büyüdükçe,
Sanki her köşe seni hatırlatmak için göz kırptı.
Ben yürüdükçe şehir üzerime geldi,
Sen küçültürken beni, sokaklar bile yetersiz kaldı.

Senin susuşlarında kaybettim nefesimi,
Konuşsan acıyordu, konuşmasan eksiliyordum.
Bir bakışınla dev olup bir lafınla ufalıyordum,
İnsanın kendine sığmadığı yer tam da burasıydı.

Kendimi taşıyamaz oldum senin gölgende,
Sığmak istedim ama hep taşırdım.
Bir sevginin ortasında bile oturamıyordum artık,
Çünkü ne yapsam fazla ya da eksik geliyordum…