gözlerinin feri sönmüş
kemik torbasına dönmüş
gören der çoktan ölmüş
senin sıfır bedenin
damarlar çıkmış etinden
kemikler sayılır çitinden
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Konu olarak güzel bir noktaya değinmişsiniz.Yazıkki kapitalizm insan bedenine bile yön verip,kazanır.Dayatma ve uydurma gğrsel güzelliklerin aldatıcılığından vazgeçilerek önce insan olmanın değerini bilip yaşamalıyız.Lakin insan(tabiki bedeni de)ne kucak dolduracak bir oyuncaktır,ne kış gecelerinde soba niyetine ne de vitrin de manken...saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta