Şifam Ol Şiiri - Güven Tekin

Dertli saz ile, vurdum söz ile,
Bak bu yaramı görmez, bak hele.
Sen böyle zalimmiydin, bilmezdim.
Dermansız, dertlere düşürdün hele.

Oysa, solmayan çiçektin sen.
Yaz, kış açardın, kalbimde sen.
Yaralarımın, merhemi sendin.
Şimdi ne ilacı var, ne dermanı.

Gözlerim ışıldardı, seni görünce.
Bilmezdim, deryalarda boğulacağımı.
Anlamazdım şiirden, şarkıdan, yazmaktan,
Seninle dökülürdü kağıda, hepsi aniden.

Tutunurdum, umutla yarınlara da.
Hergece izlerdik, yıldızları da,
Uzaktan sarılırdık, dokunmadan da
Menfaat olmadan, seviyorduk da

Gitme kal, yanı başim da, ömür boyu.
Ayrılıklara inat, acılara inat sevelim.
Menfaate, iki yüzlülere inat sevelim.
Zalimlere, aldatanlara, inat sevelim,sevilelim

Umutsuzluklara, hüzünlere inat sevelim.
Göz yaşına, kedere inatla sevelim.
Kaderimizi, sil baştan yazalım.
Umutla yarınlara, sevelim sevişelim

Gitme kal, biz kazanalım, bu sefer.
Sevelim masumca, sonsuza kadar.
Acım değil,göz bebeğim olu ver.
Dermansız derdim değil, şifam olu ver, şifam olu ver.