ŞİFA OLSAN İSTEMEM ARTIK.
Beni Mecnuna çevirdin sır oldun.
Bu dilde adını anmam artık.
Hasretin narıyla del ettin meçhule yol tuttun.
Gözlerimden sen sen diye süzülen yaşları akıtmam artık.
Uyayamam belki dolanırım gecelerce,
Belki yolumu şaşırır divane olurum kalan ömrümde.
Bir selamınla tekrar dirileceğimi bilsem bile
Ömrümü yolunu bekleyerek geçirdiğimi bildirmem artık.
Sen gönül dağımda esen asi bir rüzgar,
Sen beni benden eden başedilmez bir Pinhan.
Sen gönlüme buyruk, dilimden düşmeyen nisyan.
Yüzün güneş olup doğsa da karanlığıma istemem artık.
Çatlamış toprağıma yağmasın yağmurların,
Kurumuş dallarıma uğramasın yalancı baharın.
Nasip olmasın ölüm döşeğinde bile bir yudum pınarın,
Senden gelecek şifayı da istemem artık,
Ben seninle olan hesabı ahirete bıraktım,
Bu dünyada sokağıma dâhi adım atma artık.
Döndü Dülger
Kayıt Tarihi : 12.8.2024 17:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!