Karanlık çökünce Galata’nın üstüne
“Bir zamanlar...” diye başlıyor cümlelere.
Nice âşıklar geldi geçti yollarından
Kimi şifâ buldu aşktan
Kimi medet umdu taştan.
Ben hep seni umdum çiçek yüzlüm
Ne hikâyeler yazdım sana da
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta