Sıdıka Ateş Şiirleri - Şair Sıdıka Ateş

Bir deva-ı müsterih oldu
Sevda-ı aşikar neylesin.
Gönül yok-u reva mı sana
Sükuta sözü ihsan eylesin.

Bir hastane odasında,
Ölümü bekler hasta.
Bir mezar taşında,
Yavrusuna ağlar ana.

Bir ekmek kuyruğunda,

Geceleri eser hasret rüzgarı
Geceler yaralar insanı.
Kapat gözlerini bu gece
İzin verme yaralamasın seni.

Tatlı rüyalara dal bebeğim

Şiire aşıktı kadın
Şiir geldi.. aldı götürdü kadını
Dur! dedi Dur gitme! dedi ses
Şiir dedi kadın..
Yazmaktı istediği
Dökmekti içini

Bir şiir bırak geceye,
Içinde umut olsun.
Sen koksun hayaller,
Beklemek kolay olsun.

Insan gömülür
Hayvan gömülür
Çiçek gömülür
Aşkı gömersin
Bitti gitti dersin
Dirilir...yine dirilir..

Bir gün biri girer hayatına,
Geçmişten gelmiştir.
Sana geçmişini getirir,
Bambaşka bir sayfadan
gösterir yaşayamadiklarini
Ya da yaşadıklarını...

Kayıp şehirde kayıp bedenim
Ne idim, ne oldum, şimdi neredeyim.
Kim bu insan denilen varlıklar, peki ben neyim
Ben, beni kaybettim hayat beni neylesin.

25.01.2003

Masmavi bir ormanın ortasında
Simsiyah bulutlar kan ağlıyor.
Yakamoz düşmüş yeryüzüne
Renklerin en koyusunu yaşamakta gece.

Görülmedi böylesi

Vururlar doğru insanın
Hem bedenine hem ruhuna
Umursanmaz hiç, ha var ha yok
En büyük darbedir bu ona; hiçlik

Temiz kalpler bozulmasın diye çırpınıyorum