Sıdıka Ateş Şiirleri - Şair Sıdıka Ateş

Sensizliğin hançerlediği bir takvim yaprağı daha düşüyor dalından.
Bilinmedik beşinci bir mevsimde yüreğim.
Güneşin üşüttüğü titrek ellerim.
Ne zaman ellerim ellerine kavuşacak,
Hangi zaman dilimi birleştirecek gözlerimizi
Hangi zamanki gelecek gözlerinin o sessiz,o dumanlı

Sen yoktun
Sıcaklığını aradım
Hasreti tattım cane.

Sen yoktun
Gökyüzüne sordum seni

Boyun parmak kadar
Şöhretin dünyalar tutar
Çözsem kötü
Çözmesem kötü
Matematik sende ne var?
Senin yüzünden

Gidiyorsun demek
Zakkum çiçekleri gibi içimi yakıp
Teninin buram buram kokusunu bırakıp
Gidiyorsun demek..

Arkanda unuttuğun ayak izlerini

Sararmış yaprakların savrulup durduğu
Güneşi küstüren ayazın sessizliğinde
Asık suratlı insan gel-gitleri arasında
Nerelere uçtun sen gönül...

Sıradanlıkla aşınıyordu caddeler

Sıdıka Ateş;

Yarını bekliyorum gözlerim kapalı,
Umutlar biriktiriyorum yüreğimde.
Gözlerimi açtığımda,
Seni görmeye dair...

Sen! Yüreğimin bir küşesinde kalan
Sıcacık bir umut gözyaşısın.
Bir ünleme kabil,gelebilme ihtimalin
Soru işaretine asılı kaldı,hayallerim.

Yeni bir deftere yazdım seni
Ama sadece mutlulukları yazdım
Çünkü onlar bitti.
Ve kapattım defteri.
Acıları yazmadım

Bırakıp gitsem diyorum
Ne varsa hayatta...
Gidince ne değişecek ki
Benim yokluğumdan başka.

Yokluğunda rüzgar okşayacak saçlarımı
Kar taneleri serinletecek dudaklarımı
Güneş ısıtacak soğuk ellerimi
Mevsimler aratmayacak seni.

Dersem,yalan olur biliyorum.