Sıcak Odalar Şiiri - İbrahim Şevki Karanlık

Dağda kar yağıyor.
Sert bir rüzgar esiyor.
Kurt ulumaları,
Rüzgarın sesine karışıyor.
Karlar içinde,
Küçük dağ evinde
Bir şömine
Yanıyor, yanıyor, yanıyor…

Şöminede,
Meşe odunları
Kıvılcımlar saçıyor.
Bir kadın ve bir erkek,
Şöminenin önünde
Hiçbir şeye aldırmadan
Çılgınca sevişiyor.
Aşklarının ısısı,
Ateşin sıcaklığına vuruyor.
Şöminenin önünde,
Bir kadın ve erkek
Sevişiyor,sevişiyor,sevişiyor…

Bir malikanede,
Sallanan koltuğunda
Şöminenin karşısında
Yaşlı bir adam
Tek başına oturuyor.
Emektar hizmetkar
Bir kadeh şarap sunuyor.
Şöminenin şavkında
Şarap kıp kızıl yanıyor.
Adam bir yudum şarap alıyor.
İçi ısınıyor,ateşe bakıyor.
Geçmişe dalıyor
Sallanıyor,sallanıyor,sallanıyor…

Şehir’e kar yağıyor.
Sokaklar beyaza bürünüyor.
Karlı meydanlarda
Çocuklar kartopu oynuyor.
Ellerinde yün eldivenleri,
Boyunlarında yün atkıları.
Ayaklarında çizmeleri
Çocuklar karlar üzerinde koşuyor.
Sıcak odasında bir çocuk,
Kibritçi kızın hikayesini okuyor.
Kibritçi kız üşüyor,
Ve kibritleri
Yakıyor,yakıyor,yakıyor…

Dışarıda kar yağıyor.
İçerde, sıcak odalarda
Beyler ve hanımlar
Televizyon izliyor.
Spiker sunuyor haberleri.
Uzak bir kentteki
Ayakkabısız ayakları
Ve ince giysileri
Okula giden çocukları.
Sıcak odalarda
Haber izleyen
Beyler ve hanımlar
Hüzünle izliyorlar.
Ve uzak kentteki çocuklar
Üşüyorlar, üşüyorlar, üşüyorlar…