Sıcak Bir Umuda Şiiri - Nebih Nafile

Yavaş yavaş kararmaya başlamıştı gökyüzü
Gün veda ediyordu bir bir yanan lambalarla.
Balkonumdan Antakya’yı tepeden izliyordum,
Türkülerin tınılarında yorgun usumu dinlerken.

Bir ara sazımı alıp içimdeki coşkuyla,
Haykırdım Anadolu’mun türkülerini.
Baktım ki lambalar bir bir sönüyordu
Belli ki akşam geceye teslim oluyordu.

Geceyi kendimi bildiğimden beri severim
Sessiz, temiz ve sanki sadece benim.
Gözlerim gökyüzünde gezinirken
En uzak yıldızdan selam alıyorum.

Sonraaa….
Gözlerimi kaparım yumuşak yastığımda.
Düşlerim; hayallerimi, umutlarımı.
Ve yeni bir sabahın sıcaklığında uyanırım
Taze bir güne, sıcak bir umuda…

13 Mayıs 2005

(Umut Yaşam İnsan)