rüzgar acı eserdi gecelerce kışın
duvarlar bile nefesimizin buğusuna sokulurdu
bir dev gibi
korkardım üzerimize düşen gölgelerden
hem fırtınadan, hem karanlıktan,
hem de kardan korkardım ben
karların üzerinden yürür gidermiş soğuk
ormandaki hayvanlar da çok korkarlarmış geceleri
kimi kimseleri yokmuş
çıplakmışlar
soğuktan tiril tiril titrermiş ağaçlar da,
korkudan donup kalırlarmış
dedem masal anlatırken hep ben onları düşünürdüm
uzun uzun masallar anlatırdı dedem
türlü türlü masallar
derdi hep
bu benim nehrim bak,
bu benim göğüm
bak bu benim toprağım
benimle aynı kökten bu dağ taş
benimle aynı soydan bu kış bu karlar
mevsimler benim anamın oğlu
ağlayan rüzgarda anam
anlatırdı çoğu zaman
düşmanlarla dolu kış gecelerini
bir gün biri saldırırmış, bir gün öteki
evleri yakar, önlerine kim çıksa öldürürlermiş
aman vermezlermiş hiç kimseye
kimseye acımazmış düşman
ölüm üzerine ölüm,
kan üzerine kan
su gibi akıyormuş
geceleri sabaha kadar
bir felaket ki korkunç bir felaket
korkunç felaketlerle geçen hüzünlü yıllar
benim dedem
nice nice savaştan sağ çıkmış,
nice zaferler kazanmış
bir uctan uca doğarken güneş
şahidiymiş kaç gün ışığı.
hangi tepenin karlı doruklarına uzanan
kaç tane,kaç adet kaç göçmen kuşu
sayısız, hesapsız kaç ölümün şahidiymiş
redfer
İlyas KaplanKayıt Tarihi : 29.11.2016 22:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!