*** Sıcacık Maviş Ümitler Gibi Sal Kendi ...

kalabalıkların karanlığında ki ışık onu çağırıyor…
karanlıkları var;
eğimin olduğu yere akan nehirler gibi…
gizemli bir yaz akşamında şiirlerinde üşüyen adamın
yüreğinden şunlar geçiyor:
bütün akşamları silip,kendime yeni bir akşam alacağım
caddelerden hayat akacak geceye
yanan her lâmba geceyi selamlayacak âdeta
ama hiç kimse,benim karanlığıma ışık yakmayacak
yağmurun saçlarımdan omuzlarıma yumuşacık dökülüşü,
hârika ürperişler uyandıracak bedenimde…
ve şiirlerinde üşüyen ben,ruhunda gülecek...
istiyor...çok istiyorum çünkü...
…
çok hoş bir hülya..
yürekten dışa yansıyan sıcacık,maviş ümitler gibi…
ne duruyorsun,hadi,
sal kendini kelimelerin büyülü dünyasına “ılık yağmurlar”..
bırak kendini akışa…
ve gülümse…
hadi..içindeki çocuğu,sevgiyi,özlemi serbest bırak…
ve hafifçe kapayıp gözlerini uzat ellerini…
“bekliyorum”…de O’na…
hadi…
çünkü O’da aynisini yapıyor şu an..
hayali bile olsa bırak,değsin parmaklarından yürekleriniz birbirine…
ve kanat takın,pervaz vurun gökyüzüne doğru..
ve maviş bulutlara yaslayın sînelerinizi…
ve geriye dönüp bakmayın asla, siz sizeyken..
ve sadece birlikteyken olan zamanı kendinize harcayın…
hadi…bekliyor….özlemle…
…
Hadi,
Sal kendini kelimelerin büyülü dünyasına “ılık yağmurlar”
Sal..!