“Gidecek yerim yok yaşanmaya değer bir hayatım da”
Sibel Ünli
Öğrenciydi edebiyat fakültesinde
bir çocuktu daha yirmi yaşında
Samatya’da sahilde İstanbul’da
kayalıklardan denize bıraktı kendini
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta