Yolun ucunda tan kızıllığı,
Akşam inmede ağaçlara...
Sen yoksun dallarda,
Gelişinin kızıllığı yok yaprakların ucunda.
Bir çocuk göründü yolun başında,
Başka türlü bir sevgi bu
Tanımadığım renkler var burada
O adamda göremediğim
Ama o kadının gördüğü
Bir şeyler var
Çok derin, çok saf bir yerde
Şehrin kenarında yeşile dokundum,
Korna sesleri bölüyordu cıvıltıları.
Şehir giydirmeye çalışıyordu kendini
Çıplak kalan yerlerine.
Ben okşuyordum çimenleri, yaprakları
Arabalar geçerken önümden.
Ne arıyorsun güzel kadın,
Bir yansıma mı gözlerde
Kendini sana hayran hayran seyrettiren…?
Bu kadar mı yalnız yüreğin?
Bu kadar mı aç sevilmeye?
Bir dokunabilsem oraya...
Kurtarıp hımbıllığından
Yaşayan bir şeye dönüştürsem.
Yüzlerinden görebiliyorum,
O taraflarına dokunmamış kimse.
Dışarının sesleri tek tük
Ulaşıyorlar içerilerime
Usul usul sızan bir su damlası gibi
Uyandırıyorlar tomurcukları
İçine saklandıkları o karanlıkta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!