Bir yol var
Sonunu göremediği...
Gitmekten vazgeçmiyor yine de.
Çünkü en kötü şey bile
Bilinmedikçe bir umudu barındırır içinde.
Bu sessizlikte duyabilirim belki
Söyleyemediklerini.
Garip bir büyüsü var bu saatlerin…
Konuşur oluyor sanki her şey.
İnsanlar sustukça
Nesneler dile geliyor
Yalnız kaldım işte!
Tüm gün özlediğim
Sığınağıma kavuştum.
Şimdi bol bol susabilirim...
Kimse sorgulamaz sesizliğimi,
Var olmam için kelimeler gerekmez.
Başım dönüyor…
Alkol gibi bir şey
Dolanıyor kanımda.
Sarhoşluktan nefret ederim
Ama bu öylesi değil…
Başka bir kendinden geçiş,
Eksik nerde?
Şu adamın yüzündeki tatsız şeyde belki.
Çayımdaki eksik şeker gibi…
Ne zaman tamama erecek her şey,
Yüzüm bekleyebilecek mi yaşlanmadan
O gölgesiz gülümsemeyi?
Ya eskirse birden yüzün?
Geçen onca zamanı
Vurursa birden yüzüme,
Sende kaybolan o şeyle?
Her zamanki gibisindir görünürde oysa…
İlk kez kımıldar gibi oldu yaprak...
Güneş herkes kadar ısıttı beni de.
Çay kaşığı şıngırdadı bardağın içinde
Neşeli bir gülüş gibi...
Her şey de gülümsedi.
Sürgündeyim ben.
Yabancı gözler ve eller
Durmadan kovuyorlar beni.
Burada doğdum oysa ki…
Büyüdüm, olgunlaştım,
Eli kulağında yaşlılığın.
Bir kahkaha patlattım ben de.
Şu ayyaş balıkçı gibi
Meydan okudum dalgalarına hayatın.
Ha deniz ha kara,
Fark etmez dedim.
Her ikisinde de dalga aynı dalga değil mi?
Vurup geçiyor üzerimizden…
Dengemizi bozup
Küçücük bir çocuk çıkarıyor içimizden.
Sonra tam karşımıza koyup
İşte busun sen diye
Acımasız kahkahalar savuruyor yüzümüze.
Hala büyümedim mi ben diyoruz,
Öylece savrulurken dalgalarda.
Oysa ne kadar vakur ve aşılmaz
Bir kaleydi az önce gözlerimiz.
Sanki hiç yalpalayamazmışız, düşemezmişiz gibi…
Bak şimdi oyunu bozuyor ve gülüyorum işte,
Her an düşebilirim.
Sandalın kıyısında yalpalayan
O balıkçı gibi
Ben de yalpalayıp duruyorum kıyısında hayatın.
Düşmekten hiç korkmuyorum onun gibi…
Artık ben de onun kadar gerçeğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!