Şi-i-rinsin Şiiri - Ensar Aktaş

Masallarda duyardım eskiden
Bahsederlerdi hep güzeller güzeli bir prensesten
Bazan yeşil olurdu gözleri
Bazan da türkuaz, mavi
Nedense hep renkli, hep iri iri…
Yanakları elma, dudakları kiraz gibi…
(Burası çok önemli) :
…Ve melek gibi bir yüreği
En çokta o vururdu yüreğimden beni

Bir de fakir bir genç olurdu ve ölümüne severdi prensesi
İçine kapanıktı belki… kimsesizdi,
Üstü başı perişan, eski
Dağınıktı perçemleri
Ama yiğit gibiydi bileği…
Ve tek servetiydi altın gibi yüreği

Ninem bazan hile yapıp masalı mutlu sonla bitirirdi
Ama genelde delikanlı Ferhat, prenses ise Şirin idi
Deli gibi dağları delerdi, yine de kavuşmazdı elleri

Masalın sonunda ninem yorganı üzerime örtüp,
Bir de yanağımdan usulca öpüp,
Bir balerin edasıyla parmaklarının ucuna basarak kapıdan çıkar giderdi
Bense bir süre Ferhat olup vururdum dağlara…
Ve sonra göz kapaklarım yorgun düşerdi
Yenik düşerdim hayallerime, prensesin gözlerine…

Birgün ninem parmaklarının ucuna basarak odadan çıktığı gibi
Hayatımdan da çıkıverdi… Aldı götürdü onu melekler
(Nur içinde yat kır saçlı nineciğim benim, tatlı dillim)

Bu, masalların da bitimiydi…
Ve yüzüme ilk çarpışı hayatın acı gerçeklerini

Yıllar su gibi akıp gidiyordu, masalsız, düşsüz, prensessiz…
Hüzünler ağını örmüştü yüreğime sessiz sessiz
Gözlerimin yaşama sevincinden, yaşamınsa yoktu haberi benden
Ne uğruna Mecnun olacak Leyla, ne Kamber’in Arzu’su, ne Kerem’in Aslı’sı…
Ne de uğrunda dağları delecek bir Şirin vardı
Masallarda yaşardı o büyük aşklar, masallarsa mazide kalmıştı
Tâ ki o sevdalı gözlerin geçinceye dek yüreğimden, aniden
Ve şiir gibi sözlerin, güneş gibi gülüşlerin alıncaya dek beni benden

Kader miydi seni çıkartan karşıma? Felek pes mi etmişti, bilinmez
Ama masallar canlandı yeniden, yeniden başladı bir aşk hikayesi
Her gülüşün, gelişi oldu baharın, açışı kırmızı gülün
Her sözün bir aşk nağmesi, kıskandığı bülbülün
Ferhat oldum ben, sen dağları deldirensin
Şirin’im oldun sen, şiirimsin…
Çok güzelsin, şi-i-rinsin

Rotterdam,20-06-2003