Sezgin Çubuk Şiirleri - Şair Sezgin Çubuk

Bir başkasıyla mutlu olursan,
Bir gün gerçekten sevilirsen,
Ve her gece ağlamazsan gizli gizli,sessizce
Beni an; o bunları hiç tatmadı de..

Ey sevdalım, aşkım ölümsüz
'İnanmıyorum, ispatla' dedin son söz
Ve aşktır bu acımasız
Vurduğu yerde sen bitiyor sevdiğim...

Yarim, daha ne edeyim

Görmüyordu gözlerin,
Gördüğü varsa da yalandı bilirim
Umut verdin,
Ümit verdin
Ellerini verdin.
Orsa oldu dört bir yanım

Gözyaşlarıyla uyanırdı sabaha karşı
Ağlardı balkona çıkıp sabah ezanına kadar
Aklında hep tek düşünce vardı
hatta açıp baksanız görürdünüz yüreğinde;
'Hoşuma gidiyor nazın sevdiğim,
Yetmez mi artık.'

25.01.2000 19:24
orda birkaç satır şiir var
onlar benim ilk mevsimlerim, ilk aşklarım
sen onları yırtıp attın

orda biraz ıslaklık biraz yemek ve su var

Pişman etmezse son pişmanlık,
bende yanındayım.
Telaş değil, heyecandır çekingenliğim
Güneşin yoksa çağır beni, laf mı aydınlatırım

Tüm korkularından kurtulmalısın yanımda

Hadi dokun,
Hadi gölgelerimiz artık yan-yana olsun
Hadi sev,
Sev ki içimde ki sevilmek ümidi gerçek olsun,
Sen sev ki için sara-sarpa benle dolsun...

13: 38 18.07.2001 tarihinde Sezgin ile Miray sevgili olunca Miray’a yazılan ilk şiir.




Hadi konuştur,

- 17 yaşında ölen arkadaşım Hikmet için yazdım

Saat 1’de haberi geldi...

Yaş 17 daha yolun başı
Gencecikti

Yağmur yağıyor everest tepesine
Ve bu sokaklara, yıl 1999...
Bu şehir, bu İstanbul beni yaka-paça yakalar,
Daha doğarken, ben gelirken annem tam tersime koşar
Ne zaman sorsam annemi melek oldu, kelebek oldu
Uçtu derler.