Sezgin Çubuk Şiirleri - Şair Sezgin Çubuk

Arada bir yokluyor gözlerin
Rüzgarım olmasa nefesim oluyor
Uykumu bölmese bari rüyama girse
Arada bir yokluyor gözlerin...

Biliyorum, hey gidi gelmese özlerim

Adın Anıldığında Susuyorum

Elifli martıları göremiyorum,
Denize karşı konuşmalar yapıyorum,
Neye yarar,
Ve özlüyorum bilemezsin

Bir gün öldüğümü söyliyecekler sana

Senden önce ölürsem eğer
Vasiyetimdir günde en az üç kere mezarıma gelmen
Benden önce sen ölürsen,
Bende yanına gömülürüm zaten...

Düştükçe bir şiir kokusuna tutunduk ya da yıkıldıkça
Sevmeyi, öyle sonsuz sevmeyi, gururu her an işledik
Kaybetmeyi en büyük zafer bildik icabında
Hakarete karşı sabrı bir kurşun gibi kullanmayı bildik
İşte bakın yüreğim kirpiklerimin ucunda

Anlayamadın (6 tane yedilikten oluşur gerçekte ama burda 1 tanesi var)

Gözlerinin içine bakınca bir renk, bir ışık görürdüm
Bu sefer ki farklıydı
Umutsuzluğun rengi, alacakaranlık bir ışıkdı, üzüldüm
Üzüntümü bir rüzgar yaptım sana estirdim

Gitmeyecektim aslında ben
Aldatmak, aldatılmak sarılmıştı boynuma
Artık eskisi gibi de bakmıyordu
Hele o gelmedi zaten
İçim bu şehre soğudu
Çiçekler ektik açsın diye

Ölüm ve sen...

Gözlerin gitse gözlerimden,
Baharda bilem fırtına kopar ki
Gidişi sonbahardır çınar dalında
Kıyametim olur...