Tren katarlarının ardından baktım gidişine
Suskundu yüreğim,hiç olmadığı kadar
Gözlerimin alışkanlığıydın sen
Tüten dumanım...
Şimdi bu ilkbahar akşamında
Her geçen trende bir kere daha durur yüreğim
Toprak son saltanatıdır insanın;
Bir ömür geçer bir saniyede
Susadım sevgiliye
Gönül kavuşmak ister bu gece
Son saltanatımdayım,başucumda ağlayan yok...
sen beni ağlarken görmedin hiç
içime akıttım hep gözyaşlarımı
gülen gözlerle baktım gözlerine
acılarınla doluydum oysa sevgili
öyle bir yüktü ki sevdan
Sen gideli bugün tam bir ay oldu
Ömrümün tüm senelerini aldın gittin bir ayda
Dakikalar geçmedi,saatler durdu
Ağlamak istedim gözyaşım akmadı
Unut dediler,unuttum dedim
O yok dedim,gitti dedim
Sen gittin ya;
Ben hiç uyumadım
Seni anlattım karanlık,puslu gecelere..
Bir gülüşün yeterdi,içimde ki hasreti tüketmeye
Ve sen..
Son gülümsediğin de
Senin olduğun yerde açar çiçekler pespembe
Umutlar açar,hiç olmadığı kadar
Sen geldiğin de bir bak gökyüzüne
Göreceksin güneş nasıl gülümseyecek gözlerine...
İklim değişikliği yaşanıyordu memlekette,
Şarkılar bile daha hüzünlüydü o günlerde.
İçimde çocukluğumdan kalma acı:
Hergün biraz daha bitmeyecek gibi geliyordu...
İşte böyle günlerde
Hüznün en gri yerinde buldum seni,
'Benim halimden haber sorarsan
Bir çift sözüm var sana yürekten;
Sevginle gireceğim toprağa,
Sevginle çıkacağım topraktan...'
Ömer Hayyam
Ben yetimdim!
Yetim doğmuştu anılarım.
Şeytan alıp götürmüş,
satamadan getirmişti,
çocukluğumu...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!