Karadere köprüsünde,
Sordum insan sürüsüne.
Heybetle yatan gardaşın,
Bakamadım ölüsüne.
Karadereden ses gelir,
Ben günahkar,hatalıyım,
Ben düşmüş zavallıyım
Vurgun yemiş bir hastayım,
Yarabbim ver dermanımı.
Ben dünyamı sevgi üstüne kurdum,
Böyle dünya ile aram yok benim!
Kendimce sevdim, kendimce güldüm,
Belli etmedim yaram çok benim.
Süzülüp,öyle geldim elekten,
Farkım yok idi bilki melekten.
Bende sevilip,seveyim derken,
Ne hale düştüm,yaz dağlarına.
AAH yalan dünya sen neymişsin sen,
Zamanın dünyası dönerse çarkı,
Kan ile gözyaşı doludur arkı.
Buda bir zalime yakılan TÜRKÜ!
Söyletir sana-bana yel değirmeni..
Ne geleni belli nede gideni,
Seninle ne güzel geçerdi günler,
Gönlüm bayram ederdi,gözlerim düğün.
Bir anda dünyamı bana dar ettin,
Beni sevmediğini söylediğin gün.
Gurbet,hasretin anası,
Hem babası,hem atası.
Hey! seni canı çıkası,
Ne diye gülüyorsun?
Vay deli gönül!
Yaratan yücedir yaratır nice,
Dokumuş ilmek-ilmek eğermiş ince
Kimdir bu sanaatkar,kimdir denince,
ALLAH gelmezse akla! vay halimize
Yücedir ilmi sınırsız,Amin!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!