Sezai Efiloğlu Şiirleri - Şair Sezai Efi ...

S eni doyasıya saramadım ya
O ndandır kederim,ondandır kahrım.
N e umutlarım vardı,hele bir bilsen,
G ül iken seni koklayamadım.

Ü stüme çöktü sanki tüm alem,

Değmeyin,dokunmayın,
Fiyakam bozulmasın.
Söyleyin şu kızlara,
Ha bre asılmasın.

Yalan dolan var insanda,
Soygun,talan var insanda.
Arsız-edepsiz,namussuz,
Sütü bozuk kan, insanda.

Dağları ulu,yolları tozlu,
Düğünleri olur,erkekli kızlı.
Yeşil yaylasında kuzusu nazlı,
Özledim seni,özledim köyüm.

Ne kahpe,ne puşttur insan doğarken,
Kahpeliği,puştluğu eldendir elden.
Her ne gelirse insanoğluna,
Ağızda durmayan dildendir dilden.

Bir millet düşünün yokluk içinde,
Bir savaş veriyor zorluk içinde,
Bir ölüp bin dirilirken mehmedim,
Çanakkale geçilmez! der mehmedim.

Yedi düvel düşmanlar durmadan teper,

Deli gönül meyil verme güzele,
Sevda ile yanıp dönme gazele.
Gece-gündüz uyku girmez gözüne,
Bil! Deli gönül! ! !

Sevda ağır maraz,tedavisi yok,

Uzakta durma yaklaş,
Yaklaş ta bu ne telaş!
Sevenler kervanına,
Gel katıl! yavaş yavaş.

Kapatma yaramı,yaram görünsün!
Derman sende değil! yardadır doktor.
Düştüm bir zalim'in yangınlarına
Sanki CEHENNEM bendedir doktor.

Kurumuyor gözüm yaşı sellerde,

Babanı unuttun,ananı unuttun,
Tarihe yön veren,atanı unuttun.
Doğruyu söleyenlere sırt dönüp,
Nefsine uyup kör şeytanı tuttun.