Şeytanın Dostluğu... Şiiri - Mehmet Şahan

ŞEYTANIN DOSTLUĞU

Geceyi gündüzden seçemiyorsan,
Şeytanın dostluğu az gelir sana!
Heceyi görmeden geçemiyorsan,
Şeytanın dostluğu kaz gelir sana!

Boşuna sordukça bu neyin nesi?
Başına koydukça bulduğun fesi!
Gaipten saydıkça duyduğun sesi,
Şeytanın dostluğu saz gelir sana!

Nefsine yön verme işi başlasın,
Yeter ki sen görme iyi haşlasın!
Kalbine set örme orda kışlasın,
Şeytanın dostluğu haz gelir sana!

Aklına getirmez ahde vefayı,
Her daim zül sayar gönle cefayı!
Öyle sevdirir ki; zevk-i sefayı,
Şeytanın dostluğu baz gelir sana!

Gafletten uyanıp na’şı aldırsan,
Hak için yürüyüp başı kaldırsan!
Nefsini sürüyüp taşı buldursan,
Şeytanın dostluğu yoz gelir sana!

Pîr-i Fâni der ki; anarsa gönül,
Hak aşkıyla özde yanarsa gönül!
Aşk’ın şerbetiyle kanarsa gönül,
Şeytanın dostluğu vız gelir sana!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
13.10.2018 – İSTANBUL