Şeytanın çobanı Şiiri - Yaşar Saim Aslan

Kolay mı Yüce Allah’a bile bile karşı gelmek.
Üstüne üstlük bir de hükmüne karşılık vermek.
Hem suçlu hem güçlü desen de tutmuyor.
Çirkefte öyle ileri ki ne yakıştırsan olmuyor.
Bir de aklının bir köşesine sıkıştırmış
Fikri var küstahca sözüne tıkıştırmış.
A be akıllım, sen kime karşı sözleniyorsun?
Vah ki bile bile yaratanınca gözleniyorsun.
Ve sonra beni ertele, taraftar bulayım izniyle
Süre alıp, ortak aramaya başlıyorsun kimiyle…
Sen aslında kimseye vekil değilsin sözünle,
Hem yanında hem değilsin ne işinle ne özünle.
Amacın itivermek bulup ta bir çirkinlik oradan
Neresinden bulanırsa pisliğe, diyeceksin buradan.
Sonra da senin yaptığını yapamam diyeceksin
Burun kıvıracak, dönecek, sırıtıp gideceksin.
Seni dost bilen ahmak da inanıp sözüne sazına
Sanıyor takip eden kendi, bilse gelir mi gazına.
Sürüyü çoban çeker görünür, oysa sürü çobanı
Önüne takar da güder, gösterip sapla samanı.
İblisle arkadaş olursan kuzu misali önündesin
Oysa iblis seni takiptedir, bakar, gözündesin.
Ufacık sapmana ikazı elbet olacak “dur” diyecek.
Şeytan çoban gibi, çobanı kim çeker, kim bilecek.
Kimbilir örümcek mi hapistir sinek mi sözündeki gibi
Şeytanın çobanı var mıdır, şeytan çoban mıdır şimdi?