Şeytanı Dost Kılan Kullar Şiiri - Zeki G ...

Sen beni bilirsinde, beni insanlar bilmez,
Bir yanım güler iken, bir yanım neden gülmez.
İnsanlar seni, insanlar insanını sevmez,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

Kabuk bağlayan yaramı, insanlar kanatır,
Görmezken sevdiğim, gördüğüm sevgi aratır.
Kafir olan kulların, on milyon genç yaratır,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

Doğru söyledim diye, kovanlara aldırmam,
Dünyalık kuruntuya, gönlümü kaptırmam.
Ben yalanı sevmem, ben insanı kandırmam,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

Doğru söyledim diye, neler dediler neler,
Sağır körü duymaz, sağırı ağırlar körler.
İnsanlar baki değil, elbet bir gün ölürler,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

Hakk'ı bilmeyen kul, hakkaniyeti bilemez,
Senden başkası, sevabı günahı silemez.
Kuran anlamayan kul, kalbi aşka eremez,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

İlim bilmeyen insan, herşeyi yanlış görür,
İmanı zayıf olana, deccal ağını örür.
Şeytan insanlığa, nifak tohumu üfürür,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

İnsan neden alimi, iki kör takip eder,
İki körde ki fitne, insanı eder beter.
İnsanlar sabır bilmez, Allah'a der ki? Yeter,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

Hal hareket şaşırtır, akılsız olan başı,
Allah boştan yere yaratmaz, yerdeki taşı.
Akılsız olan kul, kafire döker gözyaşı,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

O Allah ki bir kulu gerekirse hayreyler,
Sanmasın ki? Kullar, yüce Allah'ı gayreyler.
Allah döner diye, kul muhtaç diye sabreyler,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

Ey Kul Zeki, tevbesiz insanlardan kul olmaz,
İnsan kulluğunu bilmezse, Hakk'a varamaz.
Allah'ı sevmeyen kuldan, hükümdar olamaz,
Şeytanı dost kılan kullar, gerçeğide görmez.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY